‘D a r k V e l v e t’ in Volkskrant 21-07-2022

Violist Julija Hartig laveert op haar fascinerende album bezield tussen ruis en kleur ★★★★☆

Guido van Oorschot 21 juli 2022

De Servische violist Julija Hartig verhuisde in 1994 vanuit Novi Sad naar Nederland. Ze vervolmaakte er haar spel en vond onder meer emplooi bij het Radio Filharmonisch Orkest. Nu ligt er een fascinerend album, Dark Velvet, met als ondertitel ‘een autobiografie in muziek’. In tien composities (waaronder acht plaatpremières) werpt Hartig licht op haar Servisch-Nederlandse inborst. Alle stukken werden voor haar geschreven of gearrangeerd.

Oudste muziek: speelse duo’s voor viool en cello van vader Tibor Hartig uit 1990. Jongste noten: Air & Riffs voor viool en piano van de 23-jarige Veljko Nenadic. Ondanks de verscheidenheid wordt het geen ratjetoe. Een album lang laveert Hartig bezield tussen ruis en kleur.

De grootste ontdekking is Oh, Die, My Love van de in 2020 overleden Servische componist Isidora Zebeljan. Na een piano-intro speelt en zingt Hartig over de furieuze, destructieve kanten van vrouwelijke liefde. ‘Ai!’ luidt de rauwe slotkreet. ‘Ai!’ zeggen we de rasviolist na.

———————————-

English:

Violinist Julija Hartig navigates between noise and color on her fascinating album ★★★★☆

Guido van Oorschot 21 juli 2022

The Serbian violinist Julija Hartig moved from Novi Sad to the Netherlands in 1994. She perfected her playing there and found employment with the Radio Philharmonic Orchestra, among others. Now there is a fascinating album, Dark Velvet, with the subtitle 'an autobiography in music'. In ten compositions (including eight record premieres), Hartig sheds light on her Serbian-Dutch character. All the pieces were written or arranged for her.

Earliest music: playful duos for violin and cello by father Tibor Hartig from 1990. Youngest notes: Air & Riffs for violin and piano by 23-year-old Veljko Nenadic. Despite the variety, it is not a hodgepodge. For an album, Hartig navigates passionately between noise and colour.

The biggest discovery is Oh, Die, My Love by the Serbian composer Isidora Zebeljan, who died in 2020. After a piano intro, Hartig plays and sings about the furious, destructive sides of female love. “Ai!” is the raucous closing cry. “Ai!” we repeat after the violinist.

Julija Hartig

Dark Velvet

Klassiek

★★★★☆

Challenge